Paardenpassie
Ernesta Verburg zoekt avontuur in Engeland
Bijna anderhalf jaar geleden maakte Ernesta Verburg uit Dreischor de opvallende switch van fotografe op Schouwen-Duiveland naar medewerker bij de paardenstallen Martin Keighley Racing in Engeland. “Ik word betaald om dagelijks tussen de paarden te zijn, voorheen moest ik werken om een paard te kunnen betalen, dus dit is wel handiger!”
TEKST BARRY HAGE • BEELD Pete Wilson/ernesta verburg
TEKST BARRY HAGE • BEELD SD SPORT
Bij Martin Keighley Racing in Condicote in het graafschap Gloucestershire mag Ernesta Verburg zich volop uitleven met allerlei renpaarden. De laatste acht jaren in Nederland reed ze nog maar sporadisch, omdat haar paard met pensioen was. “Rijden was even wennen voor sommige spieren, maar gelukkig was ik redelijk voorbereid door het hardlopen.”
Naast het berijden van de paarden is Ernesta verantwoordelijk voor de basisverzorging, zoals uitmesten, paarden van en naar de wei brengen, voer en water geven en poetsen en dekens wisselen. Ook moet er dagelijks nogal eens het een en ander opgeruimd en aangeveegd worden. “Ook ben ik verantwoordelijk voor het krachtvoer en eventuele supplementen. Dat is voor ieder paard anders. Ik doe de veterinaire verzorging en dagelijkse controle. En als een van ‘mijn’ paarden koerst, ga ik mee en breng hem of haar voor.”
Ze verblijft in een ‘cottage’ – Engels buitenhuis – dat bij haar baan is inbegrepen. Ze heeft er twee huisgenoten: “Ik deel het met mijn collega Jasmin en haar ruwharige teckel Rocco.”
Brexit
Het is een samenloop van omstandigheden die Ernesta doen besluiten Schouwen-Duiveland achter te laten voor dat grotere eiland: Groot-Brittannië. “Er speelde van alles. Corona, het overlijden van mijn eigen paard vorig voorjaar, maar ook de Brexit. Ik had al ruim zestien jaar in Engeland in de rensport gewerkt en als ik dat weer wilde doen, moest ik die stap in 2020 zetten vanwege de veranderende regelgeving in verband met de Brexit.”
Ze hoopt haar nieuwe ‘job’ nog lang te kunnen blijven doen. “Zolang ik fit en gezond mag blijven. Ik geniet enorm van het werken met ‘mijn’ paarden. Wat ik wel mis aan het fotograferen is het ontmoeten van zoveel interessante mensen met boeiende verhalen. Acht jaar was fotografie mijn beroep en paarden mijn hobby, nu is het andersom. Ik word betaald om dagelijks tussen de paarden te zijn, voorheen moest ik werken om een paard te kunnen betalen, dus dit is wel handiger!”
Tunnel
Hoewel het de bedoeling was regelmatig naar Nederland af te reizen, is het daar vanwege de Covid-beperkingen niet van gekomen. “Van hieruit is het redelijk goed te doen: zeven uur met de auto door de tunnel.”
DAGBOEK VAN ERNESTA
SD SPORT vroeg Ernesta in augustus 2021 een beknopt dagboek bij te houden.
Maandag 16 augustus
4.47 uur: De wekker gaat. Een van de paarden heeft vakantie in de wei tegenover mijn slaapkamer, maar het is nog te donker om hem te kunnen zien.
5.15 uur: Ik loop de tuin uit en ben op m’n werk. Bijna alle paarden hebben vanaf zaterdagochtend vrij gehad en in groepjes in de wei gestaan. Een drietal is herstellende van blessures en die mest ik eerst uit, terwijl mijn zes collega’s de andere paarden binnenbrengen en voeren. Ook geef ik een paar paarden medicijnen.
6.45 uur: Het plan voor de ochtend krijgen we via whatsapp. Mijn eerste ‘lot’ – paard om te rijden – is Witness Protection. Een rustig begin van de week: een warming-up van stappen en draven op de ronde baan, daarna één keer in galop omhoog op de lange baan aan de overkant van de weg.
8.00 uur: Mijn tweede lot is Herecomeshogan, een jong paard waar ik ook voor zorg, maar niet regelmatig op rijd. Hij is altijd in een goede bui, wat hij laat zien door af en toe wat te bokken tijdens het galloperen.
9.00 - 11.30 uur: Terwijl mijn collega’s een derde en soms ook vierde lot rijden, begin ik met de lunches. Ondertussen zijn ook hoefsmid Nick en physiotherapeute Maggie gearriveerd en hun werk gaan doen met de paarden die het nodig hebben. Na het voeren van de lunches doe ik een ronde van veterinaire handelingen. Een zalfje hier, een verbandje daar, twee paarden aan de nebuliser, een spray op een wondje, overleg met de dierenarts via whatsapp. Daarna zet ik bij elke stal het avondeten en ontbijt voor de volgende ochtend klaar.
Ondertussen gaan een aantal paarden weer de wei in, worden die stallen gemest, alle wateremmers en hooinetten bijgevuld en gaan er twee paarden naar de koersen.
15.00 - 17.45 uur: Alle paarden worden weer uitgemest of binnengebracht en krijgen voer, en meer hooi en water. Ook krijgen ze een dunne deken op. De paarden die nog vakantie hebben en op de wei wonen krijgen extra voer. Ik doe een ronde langs alle paarden om hun benen te voelen en te controleren op hitte, zwelling of wondjes en geef twee paarden met blessures hun medicijnen.
20.00 uur: Een laatste voer- en controleronde. De paarden die koersten zijn veilig op de terugweg naar huis. Een derde plek en een bijna laatste.
“Gelukkig zijn we dit seizoen erg goed begonnen en staan we nu al op zeventien winnaars”
Zondag 22 augustus
Een vrije dag. We hebben in principe twee van de drie weekenden vrij, namelijk zaterdagmiddag en zondag. Vanochtend, na één paard medicijnen gegeven te hebben, eerst een langere loop van 33 km gaan doen. Ik heb deze zomer nu vier marathons kunnen lopen, twee op de weg en twee trails. Mijn plan is een marathon in elke Engelse ‘county’, dus daar ben ik nog wel even zoet mee! Ook de Kustmarathon in Zeeland staat nog een keer op de planning. Net de zondagskranten wezen halen en straks naar de pub voor een ‘sunday roast lunch’.
Drie paarden koersen in Worcester vanmiddag, hopelijk gaat alles goed.
Zaterdag 4 september
Na een week van grijze luchten, begint vandaag met een warme najaarszon. Vandaag is het een ‘werkdag’. Het is één van de twee dagen in de week dat de meeste paarden een snellere rengalop doen; zo’n 50 à 55 km per uur en dat met z’n tweeën naast elkaar. Er rijden ook een paar (oud-)jockeys mee voor extra feedback over het fitness-niveau, de capaciteiten en de voorkeuren van de individuele paarden. Werkdagen worden altijd gevolgd door een rustige(re) dag, zodat het paard zich kan herstellen en adapteren, oftewel sterker en fitter kan worden. Ik reed Witness Protection, die nooit een excuus nodig heeft om wat harder te mogen gaan.
Mijn tweede lot was Debden Bank, die ik vanaf de eerste dag dat ik hier begon al rijd en verzorg. Niet de mooiste en zeker niet de liefste, maar we kunnen het goed samen vinden. Hij is net terug van vakantie en deed twee kortere gallops. Zijn volgende koers is voorlopig gepland voor eind oktober op de baan van Cheltenham. Spannend!
Zeventien winnaars
Ons seizoen loopt van mei t/m april en onze paarden lopen in koersen met horden of hindernissen, over afstanden tussen 3200 en 5500 meter. Vorig seizoen was teleurstellend, we hadden maar negen winnaars in totaal. Gelukkig zijn we dit seizoen erg goed begonnen en staan we nu al op zeventien winnaars. In juli hadden we zelfs een treble, alle drie de paarden die koersten, wonnen hun race in Southwell, waaronder Debden! Dat was de eerste keer voor deze stal.
Dromen
Het is nu even wat rustiger. De zomerpaarden zijn bijna klaar en de grootste groep, namelijk de winterpaarden, zullen vanaf oktober weer klaar zijn om te koersen. Dit is de tijd van plannen, hopen en dromen! Hebben we paarden die goed (en gezond) genoeg zijn om naar de kampioenskoersen in Cheltenham in maart te gaan? Krijgen we misschien een paard dat aan de Grand National in Aintree in april mee kan doen?
Deel dit artikel:
