Clubleven
Sportfamilie POOTS
Vier voetballende kids
OPA & KLEINZOON
Opa Maarten fluit kleinzoon
WELKOM
Hoe vergaat het nieuwe leden bij hun club?
BIER & BALLEN
De derde helft bij Bru
SPORTFAMILIE POOTS
Zus en drie broers voetballen bij MZC
Druk was het al met vier voetballende kinderen, maar daar is sinds kort een extra uitdaging bijgekomen: zowel vader Chester als moeder Karin hebben een nieuwe baan. Chester is coördinator inkoop & logistiek bij Zorggroep Ter Weel en actief voor de PvdA. Karin: “Ik had vandaag mijn eerste dag als jeugdverpleegkundige bij Centrum voor Jeugd en Gezin in Rotterdam. Dat is een drukke inwerkperiode waar ook nog veel zelfstudie bij hoort.”
De kinderen steeds op tijd bij MZC’11 krijgen, is een ‘logistieke’ uitdaging.
Zeker omdat ze alle vier in een ander team zitten: Phileine (MO13), Florian (JO11-2), Valentijn (JO11-1) en Storm (JO8-1). Ze zijn respectievelijk 11, 10, 9 en 7 jaar.
Meevaller is dat ze op maandag allemaal trainen. Karin: “Storm traint vroeger, dus moet de rest ook eerder mee. En als Storm klaar is, wacht hij op de rest. Op trainingsdagen liggen ze eigenlijk wel te laat op bed, maar andere dagen proberen we ze eerder naar boven te krijgen.” Ook woensdag (iedereen behalve Florian) en donderdag (alleen Florian) zijn trainingsdagen. Karin: “Op de dagen dat ik werk, is Chester eerder thuis om op tijd te kunnen koken.”
Briefje
Zaterdag is D-Day. “Vrijdag maken Chester en ik een briefje met een overzicht van alle tijden. Dan spreken we af wie met wie meegaat. Als er meerdere thuisspelen, kijken we bij ieder een helft”, legt Karin uit.
Chester: “Er zijn ook schema’s voor wassen, vlaggen enzovoort, daar moeten we ook rekening mee houden. Maar voor vlaggen hebben we de kunde niet. Dat zou een mooie training vanuit MZC zijn. Denk best dat er ouders zijn die dat willen leren. Dan stap je toch met meer zekerheid het veld in.” Bij het team van Storm wordt verwacht dat ouders af en toe fluiten. Karin: “Ik weet helemaal niets van de regels.”
Valentijn was de eerste die op voetbal ging, waarna de rest volgde. Phileine turnde, maar door veel met haar broers buiten te voetballen ging het kriebelen. “Ik wil niet opscheppen, maar ik kan best goed voetballen. Ik wil profvoetbalster worden.” Buiten voetballen met drie broers en een grote zus, gaat dat wel goed? “Neeee”, klinkt eensgezind het antwoord.
Er is een aparte wasmand voor de gewassen voetbalspullen. “Anders is het elke zaterdag ‘waar ligt dit, waar ligt dat’. Nu kunnen ze daarin graaien”, legt de moeder des huizes uit. Er is wel enige kritiek van de broers op hun grote zus. Valentijn: “Wij hebben voetbalshirts van Barcelona en Real Madrid gekocht, maar dan trekt zij die aan.”
Een probleem is alle drukte niet voor beide ouders. “Ze vinden voetbal geweldig en gaan er met veel plezier naartoe.”
“Zaterdag is
D-day. Vrijdag maken we een overzicht van alle tijden”
OPA & KLEINZOON
Opa Maarten fluit kleinzoon
Ruim 21 jaar floot Maarten Bruijnes uit Bruinisse zijn wedstrijden in KNVB-verband. Zijn uitstraling met de karakteristieke snor en zijn gevoel voor humor hebben hem probleemloos door de voetbaljaren heen geloodst. Hij fluit nog alleen als clubscheidsrechter, dus op de zaterdag alleen bij thuiswedstrijden.
Een jaar geleden wilde Maarten stoppen met fluiten. Maar zijn kleinzoon Jeroen, die nu speelt bij de jongens onder 13 jaar van Bruse Boys, dacht daar anders over. Hij wees Maarten er fijntjes op dat hij geen wedstrijden heeft gespeeld waarin zijn opa scheidsrechter was. Dus ging Maarten overstag. Hij voelde de trots van Jeroen, toen ze voor de eerste keer samen het veld opkwamen, in de woorden “dat is mijn opa”. Hij geniet van de wedstrijdjes van de jongere jeugd, loopt twee maal per week een rondje ‘Bru’ om fit te blijven en stuurt beide ploegen na de pauze weer het veld op met zijn kenmerkende oproep: “Wil het bezoek afscheid nemen...”.
Welkom
Hoe vergaat het nieuwe leden bij hun club? Waarom sloten ze zich
erbij aan en welke eerste stappen maken ze bij hun nieuwe vereniging?
SAMANTHA SIEWERTSEN (34 JAAR)
ZELTECH
NOA LODEWIJK (16 JAAR)
MEVO'80
COR HILLEBRAND (62 JAAR)
VERENIGING D'ANTILOPE
‘Thaiboksen is een elegante sport’
Samantha Siewertsen (Zeltech): “Ruim twee maanden zit ik op thaiboksen bij Zeltech. Een half jaar heb ik in Azië gereisd, waarvan acht weken in Thailand. Daar heb ik een aantal thaiboksgevechten gezien en dat heeft veel indruk gemaakt. Ik vind het een elegante vechtsport. De Thai zijn heel vriendelijk en behandelen iedereen met respect. Dat zie ik ook in deze sport. Imponerend vond ik ook alle rituelen voordat ze de ring ingaan.
Ik heb ooit aan zelfverdediging gedaan, specifiek voor vrouwen, maar dat is echt wat anders. Daarbij ga je uit van een dader en noodsituaties. Bij thaiboksen komt veel techniek kijken. Erg interessant en best moeilijk. Maar dat komt ook omdat ik perfectionistisch ben en het uiterste eruit wil halen.
Meestal wordt de groep bij Zeltech gesplitst in beginners en gevorderden, maar soms is de groep klein, zodat ik oefen met een gevorderde. Leuk, want die geven goede tips: hoe je moet staan, hoe je een betere draaiing kunt maken. Ik train twee keer in de week. Inmiddels heb ik ook al m’n beste vriendin er mee naartoe genomen. Ik was zo enthousiast dat ik haar bijna heb meegesleurd.”
‘Ik voel me dan echt een powervrouw’
Noa Lodewijk (Mevo'80): “Ik ben nu een jaar lid van de basketbal en vind het hartstikke leuk. Ik kende het wel van school, maar dat is niet te vergelijken met echt basketbal. Op school speel je niet volgens de regels.
Ik heb veel verschillende sporten gedaan, zoals wielrennen en dansen, maar nooit een teamsport. Dat vind ik wel erg leuk en het is goed voor je sociale skills, je moet kunnen samenwerken.
Veel mensen vinden het een jongenssport, maar ik niet. Het is wel een stoere sport, juist omdat maar weinig meiden het doen. Er is contact en je moet tegen een stootje kunnen. Ik ben best klein en dan denken sommigen dat je het niet kunt... en dan laat je zien dat dat wel zo is! Als ik basketbal, voel ik me echt een powervrouw.
We zijn nu met vier speelsters, tussen de 15 en 18 jaar. Jammer dat we meiden tekort komen om competitie te spelen. Daarvoor hebben we nog wel enkele speelsters nodig. De meesten denken niet aan basketbal als optie om te sporten, maar kom eens kijken op dinsdag of woensdag! We hebben een heel leuk team en Mevo’80 is een leuke club.”
‘Het gaat vooral om het sociale’
Cor Hillebrand (Vereniging D'Antilope): “Nieuw lid? Haha, nou dat klopt niet, ik ben al mininaal twaalf jaar lid. Eerst zat ik bij Hart voor Hart, want ik ben hartpatiënt. Later is dat samengegaan met vereniging D’Antilope.
Ik gym op dinsdagmorgen op Brouwershaven. Klaverjassen is donderdagavond hier in Scharendijke en biljarten doe ik woensdagmiddag in Ellemeet.
Anders doe ik niks! Alleen maar achter de geraniums zitten is niet gezond. In onze vereniging gaat het om sporten, bewegen, maar vooral ook het sociale. Dat je niet thuis blijft zitten. Lekker onder elkaar zijn. Ja, ik wil wel altijd winnen, maar we blijven vriendelijk onderling en er wordt veel gelachen. Tuurlijk pesten we elkaar soms een
beetje, maar het wordt nooit onvriendelijk. En als er wat gebeurt, staan we meteen voor elkaar klaar. Was er een keer iemand door zijn enkel gegaan en werd meteen met alles gestopt en allerlei actie ondernomen. Er is veel kameraadschap. En als er iemand gestorven is, gaan we met een groep naar de uitvaart.”
BIER & BALLEN
De derde helft bij Bru
TEKST PETER NOORDERMEER/BARRY HAGE • FOTO'S SD SPORT
Stormachtig. Zo is het weer en zo is het slot van de voetbalderby Bruse Boys - MZC’11, oftewel Bru tegen Zierikzee. De Bruenaren verliezen met 0-1 en eindigen met negen man. Eigenlijk was de wedstrijd niet om aan te zien. De storm had vaker balbezit dan de voetballers. Maar het meest pijnlijke voor Bru? Op eigen veld verliezen van die stoepeschieters…
In de kantine raken vóór en tegen echter al gauw met elkaar verbroederd, vermoedelijk door het bier en muziek van de dj. Harde muziek, want een gesprek voeren gaat amper.
Weg van de drukte zitten drie jongens op de grond bij de uitgang van het clubgebouw. “We zijn moe.” Het zakje chips, waar ze tevreden uit knabbelen, moet ze nieuwe energie geven. Ze vertellen enthousiast over hun doelpuntrijke wedstrijden voor Bruse Boys deze morgen. “Ik heb vier keer gescoord.”
Oud-verdediger van Bruse Boys Jan Kostense blikt terug op de wedstrijd van de hoofdmacht: “Kijk, sta je met 1-4 achter, dan is het niet meer zo van belang als de scheidrechter in de 88e minuut bij een duidelijke handsbal van Zierikzee in de zestien geen penalty geeft. Maar bij 0-1 achter is dat toch even anders. Er waren al de nodige irritaties over de arbitrage. En door zo’n beslissing barst het ineens los. Ik begrijp het wel, al is het natuurlijk niet goed te praten.”
Ada van Tiggelhoven, supporter van MZC’11, denkt er ook zo over. “Bruse Boys was een slechte verliezer. De wind speelde een grote rol, dat wel. Maar daar hadden ze allebei last van. Nee, een mooie wedstrijd kun je het niet noemen, maar Bru heeft genoeg kansen gehad, maar ze niet benut. We waren trouwens met meer supporters dan de Bruenaren.”
Kostense is het daarmee eens. “Sinds een jaar of drie loopt het terug. Dat is overal zo. Waar dat aan ligt, Joost mag het weten. Laatst speelden we uit tegen Brielle. Toen waren er juist meer Bruenaren dan supporters van Brielle. Raar. In het algemeen loopt het gewoon terug.”
De sponsorcommissies van beide verenigingen hadden speciaal voor deze derby op gezamenlijk initiatief hun sponsoren uitgenodigd. De ‘businesstent’ moest echter vanwege de storm afgebroken worden. Bij de return op 13 april zijn de weersomstandigheden ongetwijfeld aantrekkelijker.
De loterij is achter de rug. Naast een collectebus voor Kika gaat er een schaal met kaas en leverworst rond, gevolgd door een enorme schaal bitterballen. Goede klantenbinding, al nodigen storm en regen – ‘ruzebuzig’ zoals ze dat in Bru noemen – ook niet uit huiswaarts te keren. Buiten voetballen dezelfde jongens uit de gang. In het donker, in een voetbalkooi. De hele dag op de voetbal met je vrienden, sommige dingen veranderen nooit.
Na een collectebus gaan de kaas en leverworst rond
