Voor het eerst kwamen dit seizoen combinatieteams van Bruse Boys en SV Duiveland uit in competitieverband. “Bij JO15, JO17, JO19 én MO17 hebben we combinatieteams. Bij de dames werken we niet alleen samen met SV Duiveland, maar ook met SKNWK”, aldus Willem van Kooten, voorzitter van Bruse Boys. Hij is er zeer tevreden over. “De samenwerking gaat heel erg goed!” Helaas duurde de competitie vanwege de coronamaatregelen slechts kort, maar na de stopzetting werd er wel volop geoefend tussen de diverse jeugdelftallen.

Tennisvereniging LTC Zierikzee mocht in coronatijd veel nieuwe leden verwelkomen, waaronder met name voetballers. Veel zomerleden werden uiteindelijk ook jaarlid.

Omdat allerlei activiteiten moesten worden geschrapt, zette de tennisclub de zogenoemde ‘tennisladder’ op. Voorzitter Loekie den Hollander: “Via de KNLTB-clubapp kun je elkaar uitdagen. Je maakt zelf een afspraak met iemand en reserveert een baan. Je voert de uitslag in en zo kom je automatisch hoger of lager op de ladder. Er is een single-, mix- en dubbelvariant. Het is als ‘vrij spelen’ maar er zit net iets meer uitdaging in.”

De voorzitter is erg dankbaar voor het begrip bij de leden omtrent de coronamaatregelen. “Dan mocht er niet getennist worden, dan alleen single, dan weer wel dubbelen, dan weer alleen singelen… Als we vanuit het bestuur zo’n mededeling deden, werd daar begripvol op gereageerd. Daar ben ik dankbaar voor.”

Nieuwe lid

Mike de Voogd is een van de vele voetballers die meer op de tennisbaan is te vinden dan op het groene gras. “Ik heb nog nooit zoveel getennist als nu. Echt bizar veel. Toen het competitievoetbal stillag, ben ik daarmee begonnen. En in de zomer ben ik nog veel meer gaan tennissen.” Als onderwijs-assistent op de Theo Thijssenschool had Mike zes weken vakantie. “Ik stond gemiddeld zo’n tien keer per week op de baan. Ik vond het zo leuk en het ging ook steeds beter. Nu tennis ik nog steeds gemiddeld drie keer per week.”

Resultaat

Mike, die ook meedoet aan de tennisladder, merkt duidelijk resultaat. “Ik heb nog nooit zo goed getennist als nu. Voorheen tenniste ik een paar jaar en dan weer een paar jaar niet.”

Inmiddels heeft hij ook zijn vriendin met het tennisvirus aangestoken. “Ze is ook lid geworden en gaat lessen volgen.”

Hoewel hij zelf ook nog lessen zou willen nemen, weerhoudt het voetballen bij ZSC’62 hem daarvan. “Ik wil niets vastzetten, want je weet niet wanneer het voetballen weer mag beginnen.”

Hoewel er een vaste groep is waarmee hij tennist, zoals enkele medespelers van ZSC’62, wisselt dat toch veel af. “Je leert namelijk ook veel nieuwe mensen kennen op de tennis met wie je dan weer afspreekt.”

20Isshoni Karate in Zierikzee maakt zich op voor het vijfjarig jubileum op 31 januari 2021. “De jaren zijn voorbijgevlogen en waren zeer positief”, aldus sensei (leraar) Dennis Molendijk. Hij verwacht dat er eind januari nog geen mogelijkheid is het uitgebreid te vieren, maar helemaal ongemerkt laat hij het zeker niet voorbijgaan. “Ik heb een verrassing in petto.”

Weerbaarheid

In 2016 begon Dennis op nul en inmiddels telt de club vijftig leden. “Ik zag de toenemende behoefte om de weerbaarheid en het zelfvertrouwen van kinderen te vergroten.” Hij ziet pesten overigens niet als iets van het laatste decennium. “Dat is er altijd al geweest, maar tegenwoordig is het veel zichtbaarder door alle mediakanalen.”

Waren er vóór corona wekelijks aanvragen voor het volgen van proeflessen, nu is daar de groei even uit. Positief is echter dat alle sponsoren bijtekenden en er zelfs nog nieuwe bijkwamen. De club staat dus stevig op de benen.

Lol maken

Dé kracht van Dennis ligt in zijn persoonlijkheid. “Hoe communiceer je met kinderen? Dat is cruciaal en gaat mij makkelijk af. Ik hoef daar niet over na te denken. Kinderen willen lol maken. Streng zijn is soms zeker nodig, maar dat moet niet de norm zijn. Als ze het naar hun zin hebben, hoef je ook minder streng te zijn, want dan doen ze graag mee en komen ze ook steeds weer terug. Dat is belangrijk, want karate is een sport van de lange adem. Dat leer je niet in een paar maanden.”

Inmiddels heeft Dennis hulp van een assistent: Sam van Oosten is een vijftienjarige meid die tegen de zwarte band aanzit. Dennis: “Als de coronamaatregelen het toestaan, gaat ze volgend jaar het examen voor de zwarte band doen. Ze helpt met de lessen en heeft al een keer de groepslessen overgenomen toen ik verkoudheidsklachten had.” Genoeg basis dus voor een mooie toekomst.

0Binding houden met de leden, dat is de reden dat voorzitter Ted Volkeri van de Zierikzeesche Kegelbond (ZKB) vaker dan gebruikelijk een digitale nieuwsbrief verstuurd. Sinds 1 augustus mocht er weliswaar weer maanden gekegeld worden, maar lang niet alle leden deden had. “Niet iedereen had het vertrouwen dat het volledig veilig was. Die mensen waren afwachtend”, aldus de voorzitter.

Middels de nieuwsbrief houdt het bestuur de clubs van de ZKB en diens leden op de hoogte van de recente ontwikkelingen. “Zo houd je toch iets van contact en weten ze waar we mee bezig zijn. Het was ook een manier om zorgen te delen. Blijft iemand die vanwege de omstandigheden al maanden niet meer kegelt lid? Ik heb uitgelegd dat aan ons kegelhuis kosten zijn verbonden, of er nu wel of niet gekegeld wordt. De kachel kan niet helemaal uit, want dat is niet goed voor de banen. Ook de belasting en de verzekeringen lopen door. We moeten er echt met elkaar doorheen zien te komen.”

Als hart onder de riem en om de band met de circa 175 leden extra te benadrukken, deed de ZKB met kerst ambachtelijke banketstaven cadeau.

Aan het einde van 2020 organiseerde AV Delta Sport een ‘coronacompetitie’. Deze was gebaseerd op het idee van Run Your Own Race, een Zeeuws initiatief. Dat is een virtuele hardloopwedstrijd waarbij elke deelnemer in zijn eigen omgeving en op eigen gekozen moment loopt, maar waar de tijden wel worden vergeleken.

Motiverend

Waarnemend voorzitter Co de Feijter: “Wij hebben de Delta Sport Corona Competitie gehouden. Die duurde drie weken. We hebben het net achter de rug en de winnaars zijn bekendgemaakt.”

Voor de diverse leeftijdsgroepen en niveaus waren er elke week uitdagende beweegchallenges en loopafstanden. Deelnemers kozen zelf het moment waarop ze de wedstrijdactiviteit deden, zoals balwerpen, verspringen, kogelstoten, sprints, en afstandslopen. In totaal deden meer dan tachtig leden mee. “Dat waren vooral jeugdleden, want die trainden toch al door.”

In een tijd zonder wedstrijden bracht de virtuele competitie nog iets van het wedstrijdgevoel terug. “En dat werkte absoluut motiverend”, zo merkte Co, die zelf meedeed aan de 3 km, 5 km en 10 km.

Bij afwezigheid van echte wedstrijden zijn er ook leden die bijvoorbeeld een eigen marathon lopen. “Er is ook iemand geweest die een rondje rond de Oosterschelde heeft gedaan. Dat is zo’n 66 km, een anderhalve marathon dus”, zo weet Co te vertellen.

Verse krachten

Ander positief nieuws is de komst van twee nieuwe bestuursleden: Yunis Stitan en Wietske Heerebout. Samen met Co de Feijter en Han van Sighem vormen zij nu het bestuur.

Veilige sportomgeving

De rustige sportperiode heeft het bestuur benut om het vrijwilligersbeleid verder op te pakken. Dat had na de uitbraak van het coronavirus even stilgelegen. Co de Feijter: “En mede door de negatieve verhalen in de turnwereld hebben we een werkgroep gevormd omtrent de veilige sportomgeving. We hebben afspraken geformuleerd. Zo vragen we onder andere aandacht voor digitaal pesten. Uitgangspunt is dat iedereen welkom is en dat meedoen belangrijker is dan winnen.”

MZC’11 uit Zierikzee ontvangt iets meer dan 1.200 euro van FC Groningen als opleidingsvergoeding voor Tika de Jonge. Dit bedrag is door de KNVB vastgesteld en is gebaseerd op het aantal seizoenen dat hij voor de club uitkwam, namelijk drie. De linkeraanvaller tekende afgelopen juli een profcontract bij de eredivisieclub, waar hij in Onder 18 speelt.

v.v. Mevo

In 2007 begon Tika op vierjarige leeftijd bij v.v. Mevo. “Erg jong, maar je weet hoe het gaat: er zijn een keer spelers tekort en hij liep er toch altijd al met een bal rond”, aldus zijn vader Leon. Na 2,5 jaar stapte de speler over naar buurman v.v. Zierikzee. Terwijl de Zierikzeese clubs in 2011 fusereerden tot MZC, verhuisde Tika naar Feyenoord. Vanwege vervoersproblemen keerde Tika terug in Zeeland, namelijk bij JVOZ. Na een jaar – in 2015 – stapte hij over naar NAC Breda. In 2019 maakte hij zijn debuut bij het Futureteam van Oranje Onder 16.

Tika de Jonge: “Het bevalt heel erg in Groningen. Ik werd goed ontvangen, zowel op de club als in het gastgezin. Mijn eerste jaren als kleine voetballer vergeet ik niet snel. De herinneringen aan Mevo zijn een beetje vervaagd, maar aan mijn tijd bij v.v. Zierikzee heb ik goede herinneringen. Ik zat een jaar in E2 met Rini van Vossen als trainer. We werden kampioen en de trainingen waren fantastisch. Rini stopte pas met trainen als we het veld afgestuurd werden. Ik kan me nog een keer herinneren dat alle velden door de stromende regen eruit waren gegooid. Maar één team trainde: wij! We vonden het fantastisch. De club volg ik nog wel. Ik kijk naar de uitslagen of wat er in de krant staat. Bij v.v. Zierikzee speelde ik samen met Zenya Deurloo en later gingen we beide bij Feyenoord voetballen. Onze ouders zijn ook goed bevriend dus met hem heb ik nog wel regelmatig contact.”

Bestemming

Bestuurslid Rob Droppert: “We zoeken nog naar een bestemming voor de opleidingsvergoeding, maar dat zal sowieso iets voor de jeugd zijn. Het leukst is als we duidelijk kunnen zeggen dit doeltje, deze ballen of deze dag is mede mogelijk gemaakt door....”

Tika: “Ik zou het leuk vinden als het geld bijvoorbeeld aan goaltjes wordt uitgegeven voor de kleinere jeugd. Die gaan dan immers nog even mee. Leuk dat de club nog aan mij denkt en voor mijzelf mooi om indirect iets bij te dragen aan de club. Zeker in deze tijd zijn er veel amateurclubs die het financieel moeilijk hebben.”

Enthousiasme

Komt er nog eens een groot talent uit de Zierikzeese gelederen bovendrijven? Aan het voetbalenthousiasme bij de jeugd ontbreekt het niet, ziet Rob Droppert. “Ik vind het superpositief dat veel jeugdteams onder toch gekke omstandigheden doortrainen, maar vooral ook zaterdags onderling tegen elkaar spelen. Dat komt uit de trainers en leiders zelf en vind ik mooi om te zien. Een pluspunt in deze coronatijd.”

Elke maandagavond is handboogschietvereniging Artemis actief in het Tonnenmagazijn in Brouwershaven. “We zijn alleen een tijdje dicht geweest toen alle dorpshuizen moesten sluiten”, aldus Ellie de Jong-Ras. Op 21 december werd de nieuwe lockdown van kracht. Het doet de club niet veel pijn. Met Kerst gaat het Tonnenmagazijn toch al twee weken dicht en aan de andere kant kan er altijd nog buiten geschoten worden op het terrein bij Bommenede. “Dan moet het weer natuurlijk wel aantrekkelijk zijn, want met regen schieten is niks.” Ellie: “Vaccineren gaat een tijd duren, moet je kijken wat de bijverschijnselen zijn en of je inderdaad niet meer vatbaar bent. Ik zie voorlopig ook nog geen wedstrijden plaatsvinden, zoals het Zeeuws Kampioenschap 3D-schieten, dan heb je zo honderd mensen bij elkaar. Ook al is het buiten, dat gaat gewoon niet. Er is nog zoveel onduidelijk rondom bijvoorbeeld de inentingen… We moeten ook realistisch blijven.”

Het is inmiddels een traditie: de kerstbingo van SV Duiveland. Zo’n vijftien jaar geleden namen Cees Zwager en Joop van der Laan hiervoor het initiatief. Voorzitter Hans van der Have: “Dan zijn er meer dan honderd mensen in onze kantine.” Vanwege corona vond de bingo nu online plaats. De organisatie bezorgde de bingokaarten thuis, waarna op vrijdag 18 december meer dan zeventig personen een bingokaart op schoot hadden, terwijl ze via Zoom zagen hoe de ballen uit de bingomolen rolden.

Marcel Verschoor van de evenementencommissie: “Het is een leuke manier om binding te houden met de leden, al deden ook niet-leden mee, zoals familie of bekenden.”

Virtuele kantine

SV Duiveland had al ruime ervaring met ‘online gezelligheid’, want er werd al zo’n tien keer een virtuele kantine georganiseerd. Dat ook deze kerstbingo aansloeg, is dus niet heel vreemd. Net als bij de fysieke variant waren ook nu de prijzen weer serieus, zoals een golfclinic op De Molenberg voor acht personen. “Voor 10 euro kregen deelnemers drie bingokaarten. Een deel van dat geld werd gebruikt voor leuke prijzen, maar er zijn ook veel sponsoren die die ter beschikking stelden. Zo bleef er nog meer over voor de vereniging.”

Marcel organiseerde de bingo-avond samen met Jaco Boogert en John Dorst. André van Dijke zorgde voor de technische ondersteuning.

Naast kaarten konden deelnemers ook een bier- of wijnpakketje bestellen. Marcel: “Zo deden we ook wat richting onze lokale supermarkt Coop, die immers sponsor is van onze club.”

Sponsors

Over sponsors gesproken: aan het einde van 2020 verlengden hoofdsponsor Gebr. Beije BV, horecaleverancier Groothandel De Kreij en subsponsor Tandartspraktijk Mondiaal hun contracten. Als dank voor hun steun hebben alle sponsoren van SV Duiveland een pen met jubileumlogo ontvangen. “Die hebben we besteld bij De Kreij, want relatiegeschenken doen ze ook.”

Al sinds haar vierde jaar danst Iris Heijboer bij Elly Geelhoed Ballet. Sinds september staat ze zelf als professioneel docent voor de diverse groepen van de Zierikzeese dansschool. “Ik ben opgegroeid met Elly en was er minimaal twee keer in de week.” Vanwege haar dansopleiding stopte ze twee jaar, maar keerde vervolgens terug als stagiair. “Ik liep stage bij de twee jazzballetgroepen, namelijk jeugd en volwassenen. Nu geef ik nog steeds les, maar dan als zzp’er. En niet alleen jazzballet, maar ook kidsdance bij de kleintjes en twee groepen die modern ballet doen.”

Iris zorgt voor nieuw elan bij Elly Geelhoed Ballet. “Iedere docent geeft weer op een andere manier les. Dansers vinden het leuk dat er verschil zit in onze aanpak.” Fysieke lessen zitten er even niet in. Na de kerstvakantie zullen de lessen online hervat worden. “Bij de eerste lockdown hebben we ook via Zoom lesgegeven.”

Kennismaking

Veel andere plannen belanden vanwege de coronamaatregelen even in de ijskast. Zo zou Irirs danslessen op basisscholen gaan geven, maar dat is uitgesteld. “Elly en ik vonden het leuk dat kinderen mij op die manier zouden leren kennen als nieuw gezicht van de balletschool.” Want daarin zijn de dames eensgezind: ze zouden hun samenwerking graag uitbreiden. “We vinden het in elk geval fijn met elkaar samen te werken. We kennen elkaar al zo lang dus we weten wat we aan elkaar hebben”, aldus Iris.

Er is onder andere een idee om de sportlessen uit te breiden, zodat daarin meer keuze komt. “Het heeft ook met ritme te maken, maar de oefeningen op muziek zijn dan echt gericht op het trainen van de spieren.” Het is een onderdeel dat ze ook op de dansopleiding heeft geleerd. “Naast de vaste vakken jazz, modern ballet, klassiek ballet en hiphop kwam er elke periode iets nieuws langs, zoals Afrikaanse dans, stijldans en ook sporten op muziek.”

Danskinderfeestjes

Naast de vaste uren en incidentele invaluren bij Elly Geelhoed Ballet heeft Iris nog allerlei plannen, alleen is dat in deze coronaperiode even lastig. “Ik heb ook een extra opleiding gedaan als senioren sportleider. Daarom heb ik contact gehad met Eilandzorg Schouwen-Duiveland om in verzorgingshuizen danslessen en beweeg-oefeningen te geven. En ik wil ook danskinderfeestjes geven. Dat kan bij iemand thuis of ik gebruik de dans-locatie van Elly. Maar ja, deze tijd is alles gewoon even moeilijk.”

Omdat er geen wedstrijden waren, organiseerde Fok- en Menvereniging Schouwen-Duiveland afgelopen zomer vier extra trainingsdagen. Voorzitter Jan-Leen Boot: “Die werden steeds bekender en leidde er uiteindelijk toe dat we twaalf extra leden mochten verwelkomen. Toch een leuke bijvangst.”

Bovendien zijn die nieuwe leden redelijk actief, ziet Jan-Leen. “We hebben zo’n 125 leden en meer dan de helft daarvan zijn geen actieve fokkers of menners meer. Die steunen de club door hun lidmaatschap, dat is meer goodwill. De menwereld is overigens niet zo groot, dus mensen zijn regelmatig lid van meerdere verenigingen.”

De vier trainingsdagen waren snel volgeschreven en werden positief ontvangen. Tijdens de lessen van 45 minuten reden twee aanspanningen tegelijkertijd, waarbij de leden elkaar onderling coachten. Jan-Leen: “Er werd geoefend op hindernisrijden, zoals met palen en water. Dat ging om snelheid. De andere oefening was kegeltjesrijden: een parcours met kegels waarop ballen liggen die er niet af mogen vallen. Daar kon je net tussendoor manoevreren. Daarbij ging het dus om nauwkeurigheid. Je oefent dus op dingen waartoe je niet komt als je zelf zomaar ergens een rit gaat maken.”