Showdown laat zich het best omschrijven als een kruising tussen tafeltennis en air-hockey. Met een rechthoekig batje slaan deelnemers tegen een rinkelbal om te scoren in het doel van de tegenstander. Er wordt gespeeld op een tafel met opstaande randen. Wie niet visueel gehandicapt is kan alsnog meedoen met een afgeplakte skibril.

In de gymzaal fluisteren omstanders, terwijl Jos van IJsseldijk en Saskia Dalebout het tegen elkaar opnemen. Om het geluid van het balletje goed te kunnen horen, moet het zo stil mogelijk zijn. Jos is slechtziend, terwijl Saskia helemaal blind is. Ze zijn beide gedreven ambassadeurs van deze nieuwe sport. Saskia wist een groot deel van haar collega’s bij de gemeente te porren eens mee te doen. Jos is actief als organisator van het Oogcafé in het dorpshuis van Nieuwerkerk. Hij regelt daar allerlei activiteiten en uitstapjes. Op 14 mei zal hij er een showdowndemonstratie geven. “Hopelijk enthousiasmeert het mensen om ook naar Kerkwerve te komen om maandelijks mee te doen”, vertelt Jos. “Maar het is niet alleen een sport voor blinden en slechtzienden, maar ook voor ouderen.”

De gymzaal in Kerkwerve is de vaste speellocatie van showdown, want ondanks dat de speeltafel inklapbaar en verrijdbaar is, is het ook weer niet zo handig om te vervoeren. Jos: “Maar de afstanden zijn klein op het eiland en een regiotaxi is makkelijk te regelen.”

Schouders eronder

Jos is sinds vijf jaar slechtziend. “Links zie ik niets, rechts nog net iets.” De sport is zeer waardevol voor hem. “Allereerst zijn er natuurlijk de sociale contacten. Toen ik slechtziend werd, zat ik jaren in een rouwfase. Dan is het fijn dat er een activiteit als dit er is. Mijn doel is om ook andere mensen uit hun huiskamer te krijgen. Je kunt je bij een handicap verzetten en zeggen ‘voor mij hoeft het allemaal niet meer’, maar je kunt ook je schouders eronder zetten. Kijk naar Saskia. Die springt nog uit een vliegtuig met een parachute! Ondanks dat ze in een rolstoel zit en blind is, laat ze zich niet in een hoekje drukken. Ze werkt ook gewoon volledig vij de gemeente.”

Slimme bril

Jos zet steeds meer stappen om zijn leven te verruimen. “In Goes zit Visio, een instelling voor slechtziende en blinde mensen. Die geven ondersteuning met van alles. Zo kun je via je computer een studie volgen. Ik heb een OrCam. Dat is een kleine camera met ingebouwde luidspreker die je aan je bril klikt. Ik hoef alleen maar naar tekst te wijzen, zoals een productverpakking, en de tekst wordt voorgelezen. Er zit ook kleurherkenning op. Dus als ik een blauwe blouse uit wil kiezen, kan dat. En het heeft gezichtsherkenning. Kortom: blijf niet in een hoekje zitten, maar pak dingen op. Dan gaat er een wereld voor je open. Na de zomervakantie ga ik zintuigtraining doen. Het vooruitzicht is dat ik helemaal blind wordt, want mijn netvlies is niet goed doorbloed. Ik heb het geaccepteerd en kijk vooruit!”

“Maar nu ga ik eerst nog een potje spelen”, zegt Jos als hij opstaat. “Ik wil om 15.00 uur terug naar Zierikzee lopen. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik met mijn geleidehond Luctor op pad kan.”

Een slotvraag: is iemand die blind is in het voordeel bij showdown ten opzichte van iemand die een skibril opzet? Jos: “Ja! Ik ken een man die al sinds zijn vierde blind is. Die doet alles op gehoor. Als mensen aan de andere kant van de zaal fluisteren, hoort hij dat. Die is dus al zo getraind op geluid dat die heel goed showdown speelt. Hij weet precies waar het balletje rolt.”